Kim jesteśmy i w czym pomagamy?
Adwokatura jako grupa zawodowa przyznaje się niekiedy, i słusznie, do tradycji jeszcze antycznej, ale żeby sięgnąć obecnego kształtu, kształtowała się w Europie przez wiele stuleci.
Patronem adwokatów jest trzynastowieczny święty Iwo z Bretanii (Yves Helory, 1253–1305), proboszcz, sędzia, w końcu – adwokat, który praktykę adwokacką rozumiał jako służenie drugiemu człowiekowi bez względu na jego pochodzenie i majątek, zaś odziedziczony po rodzicach dom przeznaczył na klasztor oraz przytułek dla ubogich.
Jeszcze wcześniej, tysiąc lat temu, Bolesław Chrobry ustanowił obrońców dla wdów i sierot po rycerzach poległych w wyprawie na Saksonię, nie można jednak mówić jeszcze wówczas o narodzinach zawodu adwokata jako profesji wykonywanej stale, samodzielnie i autonomicznie. I podobnie działo się w kolejnych stuleciach. Sędziowie zajmowali się zastępstwem procesowym, czego zakazał im Władysław Jagiełło w statucie z 1423 roku, zaś w konstytucji sejmu krakowskiego z 1543 roku, pierwszym akcie prawnym, który wyraźnie dotyczył profesjonalnych zastępców procesowych, dopuszczało się do praktyki obrońców z „pełnomocnictwa panów”, u których służyli.
W dobie renesansu i później, zwłaszcza z nadejściem oświecenia, ranga i status zawodu adwokata (obrońcy) ewoluowały, stając się odrębną i samodzielną profesją, z czasem dążącą do utworzenia niezależnych od władzy państwowej korporacji. Zawód adwokata stał się wówczas zawodem wolnym i niepowiązanym z żadnym innym zajęciem.
Na początku XIX wieku Antoine Claire Thibaudeau (1765–1854), członek Zgromadzenia Narodowego w czasie rewolucji francuskiej, współtwórca kodyfikacji napoleońskiej, pisał: „zawód adwokacki to nienaruszalne schronienie wiedzy, uczciwości, wolności i honoru”. Późniejsze regulacje zasad funkcjonowania stanu adwokackiego, w okresie zaborów i w wolnej Polsce, podchwyciły i kultywowały ową myśl, uzależniając jednak czasem wykonywanie zawodu adwokata od nadzoru sądów.
Obecnie niezależność to jeden z podstawowych filarów, kanonów i pryncypiów zawodu adwokata. Adwokat ma w swoich działaniach świadomość niezależności i działa tylko w interesie klienta i prawa.
Prawo o adwokaturze stwierdza w art. 1 ust. 3:
Adwokat w wykonywaniu swoich obowiązków zawodowych podlega tylko ustawom.
Dość powszechne jest przekonanie, że skorzystanie z pomocy adwokata to ostateczność, że pomoc ta nie jest niezbędna na co dzień. A przecież każda dziedzina naszego życia jest regulowana przez przepisy prawne, od momentu narodzin, a nawet wcześniej – do momentu zakończenia naszego życia, a nawet dłużej. Z tego względu, w gąszczu przepisów prawnych, często niespójnych, niejednolitych i wewnętrznie sprzecznych, możesz potrzebować pomocy profesjonalnego pełnomocnika – adwokata. Bo pomoc adwokata to nie tylko rozwiązywanie problemów bieżących – to także planowanie i przewidywanie Twoich przyszłych działań, tak by uniknąć przyszłych problemów.
Pomoc prawna udzielana przez adwokata może dotyczyć kilku dziedzin, które często się przenikają, przez co samodzielne odnalezienie się w zawiłościach przepisów prawnych może być bardzo trudne. Adwokat, specjalizujący się w danej dziedzinie (zakres specjalizacji przedstawiamy na stronie www.lodz.adwokatura.pl) może Ci skutecznie poradzić i reprezentować Twoje interesy we wszystkich dziedzinach prawa.
Celem znalezienia profesjonalnego rozwiązania dla Twoich spraw możesz skorzystać z pomocy adwokata także w mediacji prowadzonej na etapie przedsądowym bądź ze skierowania sądu w postępowaniu sądowym. Adwokat w mediacji może reprezentować Cię jako pełnomocnik bądź poprowadzić mediację jako mediator.
